Συχνά συναντάμε στα άγια Ευαγγέλια την φράση του Χριστου : " Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω ", δηλαδή, " όποιος έχει αυτιά για να ακούει , ας ακούει".
Και αναρωτιέται κανείς δικαιολογημένα :
Χιούμορ έκανε ο Χριστός; Υπάρχει κανένας που τα ΄χει τα αυτιά του μόνο για ομορφιά; Μόνο για να του ομορφαίνουν το κεφάλι;
Το παρακάτω περιστατικό δίνει κάποια απάντηση στην απορία μας:
Μια φορά ένας ξυλοκόπος βάδιζε μαζί με έναν φίλο του στον πιο πολυσύχναστο δρόμο της Νέας Υόρκης, στην Πεμπτη Λεωφόρο.
- Για στάσου, ακούω ένα αηδόνι, είπε σε κάποια στιγμή ο ξυλοκόπος
-Κουταμάρες, τον χλεύασ ο άνθρωπος της μεγαλούπολης. Με αυτόν τον χαλασμό; Με αυτό το θόρυβο; Αποκλείεται!
-Εγώ όμως, τ΄ακούω, επέμεινε εκείνος. Και θα στο αποδείξω.
Βγάζει τότε απο την τσέπη του ένα κέρμα και το πέταξε στο πεζοδρόμιο. Στην στιγμή, σχεδόν όλοι όσοι βρίσκονταν σε ακτίνα δέκα μέτρων γύρισαν να δουν απο ποιον είχε πέσει το νόμισμα.
-Βλέπεις, είπε ο ξυλοκόπος. Οι άνθρωποι ακούνε όσα έχουν συνηθίσει τα αυτιά τους να ακούνε. Τα δικά μου τα συνήθισα ν' ακούνε αηδόνια, όσα παράσιτα κι αν γίνονται από άλλους κρότους και θορύβους
Να, λοιπόν που υπάρχει φόβος να μη μπορούν τα αυτιά μας να πιάσουν όλους τους ήχους , επειδή τα συνηθίσαμε να πιάνουν μόνο ορισμένα θορυβώδη παράσιτα. Οσο πιο πολύ κουράζουμε τα αυτιά μας με τέτοια παράσιτα, τόσο πιο πολύ αυξάνει ο κίνδυνος βαρηκοίας. Και - αργά ή γρήγορα- ολοκληρωτικής κουφαμάρας.
Ο προφήτης Ησαίας, σαν φωτισμένος γιατρός της πνευματικής ζωής, μας φανερώνει την αιτία της βαρηκοίας : " Επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου, και τοις ωσίν βαρέως ήκουσαν..." (Ησ. 6, 9 ). Δηλαδή, όσο περισσότερο "παχαίνει" η καρδιά του ανθρώπου, τόσο περισσότερο βαριακούει.
Από τί "παχαίνει" η καρδιά του ανθρώπου; Απο τί γίνεται "χοντρόπετση" ; Απο την υποδούλωση στα πάθη. Στον εγωισμό της σάρκας δηλαδή στην φιληδονία, στον εγωισμό του μυαλού, δηλαδη στις προκαταλήψεις και στον εγωισμό της καρδιάς δηλαδή στην αρρωστημένη αγάπη του εαυτούλη μας, που εξαφανίζει κάθε διάθεση ελεημοσύνης και κάθε πνεύμα θυσίας.
Γι αυτό ακριβώς και ο Χριστός, στην παραβολή του ασώτου υιού, παρομοιάζει τα πάθη μας με χοίρους . Οσο ένας χοίρος ενοχλείται στο φαγητό του απο οποιονδήποτε θόρυβο, άλλο τόσο υπάρχει περίπτωση να " ενοχληθεί " απο τον λόγο του Θεού ο άνθρωπος που επιμένει να βόσκει τα πάθη του. Από το ένα αυτί θα μπαίνει και απο το άλλο θα βγαίνει. Ετσι καταντάει να έχει τα αυτιά του....για ομορφιά.
Μόνο όποιος παίρνει την απόφαση να δουλέψει με την αξίνα της νηστείας και τον κασμά της προσευχής, κάνει την καρδιά του λεπτή και εύφορη. Μόνο τότε τα αυτιά του πιάνουν εύκολα τον σπόρο του λόγου του Θεού. Και καρποφορεί "εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν"..
Πηγή: Αρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ " ΛΥΧΝΙΑ "
ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ- ΠΡΕΒΕΖΑ
Και αναρωτιέται κανείς δικαιολογημένα :
Χιούμορ έκανε ο Χριστός; Υπάρχει κανένας που τα ΄χει τα αυτιά του μόνο για ομορφιά; Μόνο για να του ομορφαίνουν το κεφάλι;
Το παρακάτω περιστατικό δίνει κάποια απάντηση στην απορία μας:
Μια φορά ένας ξυλοκόπος βάδιζε μαζί με έναν φίλο του στον πιο πολυσύχναστο δρόμο της Νέας Υόρκης, στην Πεμπτη Λεωφόρο.
- Για στάσου, ακούω ένα αηδόνι, είπε σε κάποια στιγμή ο ξυλοκόπος
-Κουταμάρες, τον χλεύασ ο άνθρωπος της μεγαλούπολης. Με αυτόν τον χαλασμό; Με αυτό το θόρυβο; Αποκλείεται!
-Εγώ όμως, τ΄ακούω, επέμεινε εκείνος. Και θα στο αποδείξω.
Βγάζει τότε απο την τσέπη του ένα κέρμα και το πέταξε στο πεζοδρόμιο. Στην στιγμή, σχεδόν όλοι όσοι βρίσκονταν σε ακτίνα δέκα μέτρων γύρισαν να δουν απο ποιον είχε πέσει το νόμισμα.
-Βλέπεις, είπε ο ξυλοκόπος. Οι άνθρωποι ακούνε όσα έχουν συνηθίσει τα αυτιά τους να ακούνε. Τα δικά μου τα συνήθισα ν' ακούνε αηδόνια, όσα παράσιτα κι αν γίνονται από άλλους κρότους και θορύβους
Να, λοιπόν που υπάρχει φόβος να μη μπορούν τα αυτιά μας να πιάσουν όλους τους ήχους , επειδή τα συνηθίσαμε να πιάνουν μόνο ορισμένα θορυβώδη παράσιτα. Οσο πιο πολύ κουράζουμε τα αυτιά μας με τέτοια παράσιτα, τόσο πιο πολύ αυξάνει ο κίνδυνος βαρηκοίας. Και - αργά ή γρήγορα- ολοκληρωτικής κουφαμάρας.
Ο προφήτης Ησαίας, σαν φωτισμένος γιατρός της πνευματικής ζωής, μας φανερώνει την αιτία της βαρηκοίας : " Επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου, και τοις ωσίν βαρέως ήκουσαν..." (Ησ. 6, 9 ). Δηλαδή, όσο περισσότερο "παχαίνει" η καρδιά του ανθρώπου, τόσο περισσότερο βαριακούει.
Από τί "παχαίνει" η καρδιά του ανθρώπου; Απο τί γίνεται "χοντρόπετση" ; Απο την υποδούλωση στα πάθη. Στον εγωισμό της σάρκας δηλαδή στην φιληδονία, στον εγωισμό του μυαλού, δηλαδη στις προκαταλήψεις και στον εγωισμό της καρδιάς δηλαδή στην αρρωστημένη αγάπη του εαυτούλη μας, που εξαφανίζει κάθε διάθεση ελεημοσύνης και κάθε πνεύμα θυσίας.
Γι αυτό ακριβώς και ο Χριστός, στην παραβολή του ασώτου υιού, παρομοιάζει τα πάθη μας με χοίρους . Οσο ένας χοίρος ενοχλείται στο φαγητό του απο οποιονδήποτε θόρυβο, άλλο τόσο υπάρχει περίπτωση να " ενοχληθεί " απο τον λόγο του Θεού ο άνθρωπος που επιμένει να βόσκει τα πάθη του. Από το ένα αυτί θα μπαίνει και απο το άλλο θα βγαίνει. Ετσι καταντάει να έχει τα αυτιά του....για ομορφιά.
Μόνο όποιος παίρνει την απόφαση να δουλέψει με την αξίνα της νηστείας και τον κασμά της προσευχής, κάνει την καρδιά του λεπτή και εύφορη. Μόνο τότε τα αυτιά του πιάνουν εύκολα τον σπόρο του λόγου του Θεού. Και καρποφορεί "εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν"..
Πηγή: Αρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ " ΛΥΧΝΙΑ "
ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ- ΠΡΕΒΕΖΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου