Έλεγε ο γέροντας (Ιάκωβος Τσαλίκης) :" Κάποτε ήρθε ένα πρόσωπο
μορφωμένο να μείνει στο Μοναστήρι και σε γενομένη συζήτηση μαζί του μου
είπε ότι προτίθεται να κοινωνήσει στη Θεία Λειτουργία της επομένης
ημέρας.Έβλεπα οτι δεν έπρεπε να κοινωνήσει, γιατί ήταν ανεξομολόγητος
και οι αμαρτίες του δεν του επέτρεπαν τη Θεία Κοινωνία.Προσπάθησα στη
συζήτηση που είχαμε να του δώσω την ευκαρία να εξομολογηθεί, αλλά
στάθηκε αδύνατον.Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα συλλογιζόμενος πως να τον κοινωνήσω,
αφού δεν έπρεπε, αλλά και πως να μην τον κοινωνήσω που θα ήταν προσβολή
να του αρνηθώ τη Θεία Κοινωνία.Όταν έφτασε η ώρα και προσήλθε αναξίως
να κοινωνήσει, κάποιο ενάρετο πρόσωπο είδε μια χρυσή ακτίνα, μια λάμψη
να φεύγει απο την Αγία Λαβίδα, να περνάει πάνω απο τον ώμο του ιερέα και
να πηγαίνει πάνω στο Αγιο Δισκάριο, πάνω στην Αγία Τράπεζα. Ήταν η Αγία
Μερίδα που έφυγε και έτσι ο άνθρωπος δεν κοινώνησε φυσικά, που θα ήταν
σε κατάκριμα".
Πηγη: ΨΥΧΟΣΩΤΗΡΙΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου