Λίγα χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή ( 1922 ), σε ένα χωριό της Στερεάς Ελλάδας, ζούσε με την οικογένειά του ένα κοριτσάκι όχι περισσότερο απο δέκα ετών.Ήταν χαριτωμένο αλλά και φωτισμένο. Είχε βρει εκεί στο σπίτι μια Αγία Γραφή και προσπαθούσε σχεδόν συλλαβίζοντας να την διαβάσει. Καθώς την διάβαζε, ένιωθε μια πρωτόγνωρη γλυκύτητα στην ψυχή του. Γι αυτό δεν έχανε ευκαιρία να κάθεται μόνο του και να προσπαθεί να την διαβάσει.
Κάποια μέρα, ενώ καθόταν σ' ενα σκαμνάκι στην αυλή του σπιτιού και διάβαζε, ένιωσε να πλημμυρίζει η ψυχή του από αγάπη για τον Χριστό! Ένιωσε ότι ήθελε να ζήσει για Εκείνον!
Τότε, όπως διηγήθηκε όταν πλέον ήταν μια οσία γερόντισσα σεβαστή σε όλους, εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά της Κάποιος, ντυμένος με αρχιερατικά άμφια, που είχε ουράνια ομορφιά! Έκπληκτο το κοριτσάκι τον κοίταζε με βλέμμα γεμάτο θαυμασμό.Κι εκείνος, με ένα θείο χαμόγελο, της είπε:
-Τί με κοιτάζεις; Και τα χεράκια σου Εγώ τα έπλασα και είσαι κι εσύ όμορφη σαν εμένα!
Μετά ακούμπησε το χέρι Του στο κεφάλι της και πιάνοντας τα μαλλάκια της την ρώτησε:
-Αυτά ποιος τα έπλασε;
Και η αθώα μικρούλα απάντησε με αφέλεια:
-Αφού με έπλασες εσυ, και αυτά εσύ θα τα έπλασες!
Μετά την ρώτησε ο Κύριος (γιατί Εκείνος ήταν ) τί ηθελε να κάνει στη ζωή της. Το κοριτσάκι απάντησε πως ήθελε να ζήσει για τον Χριστό και ρώτησε:
-Εσύ ποιος είσαι;
-Αυτός που σε έπλασε! Κια πρόσθεσε: Εσύ είσαι καλό παιδί, έχω όμως και άλλα καλά παιδιά.Θα έρθω μια ημέρα να μαζέψω όλα αυτά τα καλά παιδιά!
Αυτά είπε και έγινε άφαντος.
Πόσο όμορφο γεγονός! Και πόσο μεγάλες αλήθειες απεκάλυψε το κοριτσάκι! Κατ' αρχάς ότι είναι ο Πλάστης του ανθρώπου και δεύτερον ότι θα έρθει κάποια ημέρα να μαζέψει κοντά Του όλους τους καλούς ανθρώπους, δηλαδή την Δευτέρα Παρουσία Του.
Ας μη μας φαίνεται παράξενο αυτό.Δεν είπε ο Κύριος ότι τις ουράνιες αλήθειες τις αποκαλύπτει όχι σε εκείνους που νομίζουν πως είναι σοφοί, αλλά σε απλούς και ταπεινούς, όπως είναι ένα παιδί;
Πηγή:
Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας
Μαρτυρικά νιάτα
Δωρίδα 2011
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου