Πόσα αλήθεια, σου ζητώ
προβλήματα να λύσεις
και ας ξέρω, ότι τα έδωσες,
για να με συνετίσεις…
Κύριε κράζω, από καρδιάς
Εσύ, ξέρεις τα πρέπει.
Κράτησε όσα αυτή η καρδιά
μπορεί να τα αντέχει….
Κράζουν γοερά οι χτύποι της
το Θείον, όνομά Σου
και έγινε αυτό, ο στίβος μου
και ζω, μες, την σκιά Σου…
Και έρχεται ευθύς παρηγοριά
μια γλυκυτάτη ειρήνη
και μια φωνή που μυστικά,
χαρίζει τη γαλήνη….
( (Άλλοι παλεύουν στα βουνά,
στα σπήλαια, στις οάσεις,
και εσύ μέσα στα βάσανα
στον Λυτρωτή, θα φθάσεις…))
Κράζε καρδία μου την ευχή
μέσα στις καταιγίδες
και θα φανεί η ξαστεριά
μη χάνεις τις ελπίδες…
Δέηση είναι- προσευχή
δοξολογία και ακόμη,
το αίτημα του κάθε ενός
να πάρεις, το τιμόνι…
Το πλοίο αυτό να μη χαθεί
μέσα σε αυτή την άβυσσο.
Εσύ καρδιών, ο ερμηνευτής,
Εσύ και ο παράδεισος…
Filoi.tis.Gnisias.Esfigmenou
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου